تأثیر کورکومین بر علائم سندرم قبل از قاعدگی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور

تاریخ دریافت 07/07/1394 تاریخ پذیرش 10/09/1394 پیش‌زمینه و هدف: سندرم قبل از قاعدگی را اغلب زنان در سنین باروری تجربه می‌کنند. این سندرم ترکیبی از تغییرات خلقی، جسمی و رفتاری است که با ارتباطات خانوادگی و فعالیت‌های اجتماعی تداخل می‌کند. روش‌های مختلفی برای درمان این سندرم مطرح‌شده و یکی از این روش‌ها استفاده از گیاهان دارویی است. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر کورکومین بر شدت علائم سندرم قبل از قاعدگی انجام شد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی دو سو کور، 70 نفر از دانشجویان دارای علائم PMS به‌صورت تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده کورکومین و دارونما تقسیم شدند. مبتلایان روزانه دو کپسول از هفت روز قبل از قاعدگی تا 3 روز پس از قاعدگی به مدت 3 سیکل دریافت کردند و پرسشنامه ثبت علائم روزانه تکمیل شد. داده‌های قبل از مداخله و 1، 2 و 3 سیکل پس از مداخله توسط آزمون‌های آنالیز واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و تی مستقل تجزیه‌وتحلیل شدند. جهت تجزیه‌وتحلیل از نرم‌افزار 18–SPSS استفاده شد و  P<0/05 معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: قبل از مداخله دو گروه ازنظر میانگین امتیازات علائم PMS تفاوت معنی‌دار آماری نداشتند (گروه کورکومین39/1±103/6 و گروه دارونما 44/6±106/7 و P=0/77)؛ اما پس 1، 2 و 3 سیکل مداخله تفاوت میانگین امتیازات علائم PMS بین گروه‌ها معنی‌دار بود (در گروه دارونما به ترتیب 40/13±93/72،49/13±91/36 و 50/49±91/45 بود و در گروه کورکومین به ترتیب 22/6±53/5،19/1±42/1 و6/11±7/29) (P<0/0001). بحث و نتیجه‌گیری: کورکومین در کاهش شدت علائم خلقی، رفتاری و جسمانی سندرم قبل از قاعدگی مؤثر است و استفاده از آن در درمان این سندرم پیشنهاد می‌شود.